Nazwany zestaw elementów tego samego typu nazywa się tablicą. Taka organizacja danych ma wiele oczywistych zalet i jedną wadę - przy tworzeniu tablicy należy z góry zadeklarować jej wielkość, której nie da się zmienić konwencjonalnymi środkami w przyszłości. Rozwiązaniem tego problemu jest opracowanie dynamicznych tablic, które w każdej chwili mogą zmienić liczbę swoich elementów. Co więcej, do tego można wykorzystać zarówno już stworzone klasy, jak i zaimplementować własne przy użyciu standardowych narzędzi języka programowania.
Instrukcje
Krok 1
Główną istotą tablicy dynamicznej jest przydzielenie pamięci na przechowywane w niej dane dokładnie w takim rozmiarze, w jakim jest to w danej chwili potrzebne. Najwygodniej jest zaimplementować tę konstrukcję w postaci klasy - wrappera dla tablicy. W tym miejscu należy podać wszystkie funkcje, które wykonują alokację i zwalnianie pamięci dla tablicy, a także operatory zapewniające dostęp do jej elementów.
Krok 2
Utwórz obiekt klasy opakowującej tablicę dynamiczną, a konstruktor automatycznie przydzieli pamięć o określonym rozmiarze. Jeżeli w miarę zapełnienia tablicy pamięć dla elementów będzie całkowicie zajęta, przy dodawaniu kolejnych danych wykonywane są następujące czynności: - wszystkie informacje z tablicy są przechowywane w pamięci tymczasowej (tablica pomocnicza), - wcześniej przydzielona pamięć jest zwalniana specjalnym poleceniem (free, delete) - pamięć jest przydzielana pod tablicę o rozmiarze wymaganym do przechowywania wszystkich danych - wszystkie "stare" wartości są umieszczane w nowej tablicy z pamięci tymczasowej i nowej element został dodany.
Krok 3
Najlepszym sposobem pracy z tablicami dynamicznymi jest użycie istniejących klas bibliotecznych. Jednym z najczęstszych przykładów jest klasa vector. Zawiera wszystkie funkcje i iteratory niezbędne do funkcjonowania tablicy mutowalnej. Ponadto moduł biblioteki zawierający tę klasę jest dostarczany z dowolną wersją kompilatora C++.
Krok 4
Dołącz dynamiczną bibliotekę tablicową za pomocą polecenia #include. Użyj klasy wektorowej, aby utworzyć obiekt. Poruszanie się po tablicy przebiega tak samo, jak w zwykłym przypadku przy użyciu indeksów. Cechą szczególną są tu funkcje dodawania i usuwania nowych elementów, a także szereg metod pomocniczych Przykładowy kod do tworzenia i obsługi dynamicznego wektora tablicy: #include wektor;wektor int Masa; // deklaracja tablicy dynamicznej z elementami typu intMas.push_back (10); // dodanie pierwszego elementu - numer 10 Mas.push_back (15); // dodanie drugiego elementu - liczba 15Mas [1] = 30; // drugi element jest zapisywany jako liczba 30Mas.pop_back (); // usunięcie ostatniego elementu tablicy Tutaj, tworząc dynamiczną tablicę o nazwie Mass, należy określić typ jej elementów (int), wymiar w tym przypadku nie jest określony.
