Chiny to największy kraj na świecie pod względem liczby ludności. Według spisu z 2010 r. mieszkało w nim około 1 miliarda 348 milionów ludzi. W ciągu ostatnich dziesięcioleci, dokonując kolosalnego przełomu w sferze naukowej i przemysłowej, Chiny stały się krajem o jednej z najbardziej rozwiniętych gospodarek i zajmują pierwsze miejsce pod względem rezerw złota i walut.
Przez długi czas, ze względu na dominację sztywnego systemu politycznego i ideologicznego, dostęp obywateli Chin do Internetu był ograniczony. Na przykład dopiero w 1993 roku Instytut Fizyki Wysokich Energii w Pekinie mógł podłączyć się do sieci. A w 1995 r. China Telecom, poprzez dwa kanały łączące Chiny ze Stanami Zjednoczonymi, zaczął świadczyć usługi internetowe za pośrednictwem linii telefonicznych - sieci DDN i X.25. Przepustowość tych kanałów według dzisiejszych standardów wygląda śmiesznie: 64 KB/s. W 1997 roku w kraju było już ok. 300 tys. komputerów podłączonych do Internetu i ok. 620 tys. użytkowników.
Otóż obecnie pod względem liczby obywateli, którzy regularnie korzystają z Internetu (około 298 mln), Chiny wysuwają się na światową czołówkę, odpychając Stany Zjednoczone w tył. Według sondaży z tych 298 mln osób około 210 mln dokonuje różnych zakupów w globalnej sieci, a ponad 44 mln płaci rachunki. Zdecydowana większość użytkowników jest podłączona do szybkiego Internetu za pośrednictwem dostawców takich jak China Telecom, China Unicom, China Mobile.
Kierownictwo Komunistycznej Partii Chin woli prowadzić ostrożną politykę wobec użytkowników. Uznając, że internet jest bardzo przydatny w edukacji i biznesie, władze starają się jednocześnie ograniczać dostęp do stron zawierających nieprzyzwoite materiały lub propagujące niechciane (z punktu widzenia władz) idee. Strony internetowe są filtrowane według słów kluczowych generowanych przez funkcjonariuszy bezpieczeństwa państwa oraz przez czarną listę adresów witryn. Wyszukiwarki zagraniczne również filtrują wyniki wyszukiwania w ten sam sposób.
Aby móc korzystać z sieci w kawiarenkach internetowych, użytkownicy muszą okazać dokumenty tożsamości. A w stolicy Chin właściciele kafejek internetowych mają obowiązek wyposażyć lokal w kamery monitorujące i prowadzić ewidencję odwiedzających.
