W dosłownym tłumaczeniu słowo skrypt oznacza „skrypt”, czyli opis sekwencji czynności, które należy wykonać, aby wykonać określone zadanie. W odniesieniu do programowania internetowego takimi zadaniami może być np. wyświetlanie zegara na stronie internetowej, implementowanie różnych efektów wizualnych ze zdjęciami itp. Wyświetlanie w przeglądarce samej strony w nowoczesnej sieci odbywa się również zgodnie ze skryptem określonym w skrypcie. Spróbujmy napisać kilka prostych skryptów, aby zorientować się, czym one są.
Instrukcje
Krok 1
W zależności od tego, gdzie skrypt jest wykonywany, skrypty dzielą się na „klienta” i „serwera”. Idąc pod jakiś adres w sieci, wysyłamy adres URL strony, która Cię interesuje, do serwera, a serwer ten uruchamia skrypt (skrypt) znajdujący się pod podanym adresem. Skrypt, wykonując zaprogramowane w nim akcje na serwerze, zbiera stronę z niezbędnych bloków i wysyła ją do przeglądarki. To jest skrypt po stronie serwera. Po otrzymaniu strony przeglądarka na naszym komputerze renderuje ją za nas, a jeśli w otrzymanym kodzie strony znajduje się skrypt, to już wykonuje ten skrypt. To jest skrypt klienta.
Aby serwer lub przeglądarka mogła odczytać, zrozumieć i wykonać skrypt, musi on być napisany i napisany zgodnie ze znanymi im zasadami. Takie zestawy reguł nazywane są językami skryptowymi. Większość skryptów po stronie serwera jest obecnie napisana w PHP, a większość skryptów po stronie klienta jest napisana w JavaScript. Do samodzielnego napisania skryptu wystarczy zwykły edytor tekstu – notatnik. Ale do ciągłego programowania skryptów nie można obejść się bez specjalistycznego edytora. Taki edytor przejmuje lwią część rutynowych prac związanych z pisaniem skryptów, pozostawiając programiście więcej czasu na kreatywność.
Napiszmy prosty skrypt w języku PHP po stronie serwera. Pierwsza linia to poinformowanie wykonawcy, że skrypt zaczyna się od tego miejsca. W PHP ten otwierający znacznik wygląda tak: Pomiędzy tymi dwoma znacznikami znajdują się instrukcje - operatory języka. Na przykład instrukcja wydrukowania napisu pozostawionego przez O. Bendera na kaukaskich skałach jest napisana tak: echo („Kisya i Osya tu byli”) oraz instrukcja pokazania aktualnego czasu w formacie GODZINA: MINUTA tak: echo data ('H:i') Kompletny skrypt PHP złożony z tych instrukcji będzie wyglądał tak: <?Ppecho ("B");
data echa ('H:i');
echo ("Kisya i Osya tu byli!");?> Po wykonaniu tego skryptu przez serwerowy program executor (interpreter języka), strona wyglądałaby tak:
Krok 2
Ten sam skrypt w JavaScript po stronie klienta wyglądałby tak: var now = new date ();
dokument.zapis ("B");
document.write (now.getHours () + ":" + now.getMinutes ());
document.write („Kisya i Osya były tutaj!”); W tym miejscu linia var now = new date () instruuje wykonawcę skryptu, aby utworzył nowy wirtualny obiekt o nazwie „now”, który reprezentuje bieżącą datę i godzinę. document.write() to polecenie do zapisania na stronie tego, co jest wskazane w nawiasach, a polecenia now.getHours() i now.getMinutes() nakazują wyodrębnić bieżącą godzinę i minutę z obiektu „now”.
Dla większej przejrzystości pozostaje połączenie tych dwóch skryptów w jeden plik, zapisanie go na serwerze i wpisanie adresu URL w pasku adresu przeglądarki. W efekcie zobaczymy te same wiersze, z których jedna została wykonana zgodnie z naszym skryptem na serwerze (interpreter PHP), a druga na naszym komputerze (interpreter JavaScript).
