„Inicjalizacja” to nie tylko złożone słowo „naukowe”, ale także często spotykany proces. Praca technologii obliczeniowej w całości opiera się na inicjalizacji różnych zmiennych. Co kryje się za tym trudnym terminem?
Definicja
Z definicji „inicjalizacja” to przygotowanie programu lub urządzenia sprzętowego do działania. Przygotowanie to polega na ustaleniu danych początkowych dla parametrów systemu. W przypadku programu inicjalizacja to przypisanie wartości do zmiennych programu.
Inicjalizacja tablicy danych
Inicjalizacja tablicy ma wiele pułapek. Po pierwsze, w różnych środowiskach programowych, wypełnianie danych tablicy zaczyna się albo od elementu zerowego A [0], albo od pierwszego A [1], gdzie A jest nazwą tablicy.
Aby zainicjować tablicę, zwykle używana jest pętla „krok po kroku” dla (foreach). Tablica jest stopniowo zapełniana, po jednym elemencie na raz podczas każdego „przebiegu” cyklu. W pętli for tworzona jest zmienna pętli lokalnej, która kontroluje liczbę przebiegów.
Początkowa wartość zmiennej pętli musi być zgodna z pierwszym elementem tablicy: A [0] lub A [1]. Ostatni to liczba elementów tablicy.
Aby uporządkować wypełnianie danymi dwuwymiarowej tablicy, musisz zagnieździć jedną pętlę for w drugiej. W ten sposób operacja przechodzenia przez kolumnę tablicy będzie wykonywana tyle razy, ile jest w tablicy łańcuchów.
Błędy inicjalizacji
Podczas inicjalizacji system otrzymuje dane od wszystkich odpowiednich urządzeń, procesów lub operatorów. Uruchamianie systemu operacyjnego to inicjalizacja danych, ponieważ system operacyjny otrzymuje odpowiedzi ze wszystkich części komputera, w tym pamięci RAM, dysku twardego i klawiatury. Jeśli brakuje jednego z ważnych bloków, system operacyjny nie będzie mógł się zainicjować. Dobrze znany Blue Screen of Death to także poważny błąd inicjalizacji.
Ciąg inicjujący
Nowicjusze często używają prostych połączeń (np. X = 5) lub ręcznego wyboru do kontrolowania inicjalizacji. Jednak regularna inicjalizacja jest konieczna i może być zautomatyzowana.
Załóżmy, że masz użytkownika komputera połączonego z dwoma dostawcami usług internetowych. Szybkość połączenia się zmienia, więc użytkownik ciągle przełącza się ręcznie. Jest to niewygodne i czasochłonne. Zamiast tego może ustawić ciąg inicjujący w wierszu poleceń:
AT + CDGCONT = 1, IP, internet.mts.ru + AT + CDGCONT = 2, IP, internet.beeline.ru.
Teraz ciąg inicjujący jest procesem sterującym dla komputera. Jeśli Internet MTS staje się szybszy niż Beeline, używane jest połączenie MTS - w przeciwnym razie MTS zmienia się na połączenie Beeline.
